Vallen (17)
Ken je de pijn, de pijn van vallen?
Het kan je hele humeur, zwaar doen vergallen.
Je valt gewoon op de grond, of in een bodemloze put.
Je voelt je verloren, je hebt geen ene fut.
Maar ooit gehoord van na regen komt zonnenschijn.
Je moet leren opstaan, en leren overwinnen die pijn.
Want weet je? Uiteindelijk komt het vast weer goed.
Zodat je weer blij kan zijn en doorgaat, zonder dat het persee moet.

Gescheiden ouders (17)
Ooit zo verlieft, ooit zo vertrouwd.
Je ouders samen, iets moois opgebouwd.
Jou gekregen, een kindje zo klein.
Dat is zoals het nu nog had moeten zijn.
Maar het is misgegaan, ze zijn niet meer samen.
De één maakt de ander zwart, en anders om kun je hetzelfde beamen.
Het is heel zwaar om ze zo te zien,
Maar heb je er wel is aan gedacht dat het zo beter is misschien?
Ze hielden niet meer van elkaar, er kwamen steeds meer gesprekken.
De ene ouder wilde je straffen, de ander bleef je steeds dekken.
Samen leven was alleen maar lastiger geweest,
En het stukje hieronder is heel belangrijk dat je het leest.
Want wat ze ook over elkaar zeggen, je hoeft niet te kiezen.
Het is tussen hun, jij hoeft daar niet over te kniezen.
Je mag van beide houden en bij beide langs gaan,
Ze moeten beide in jouw leven kunnen blijven staan.
¥ /\ ¥
Dit gedicht is voor ieder met gescheide ouder. De mijne zijn dat niet maar angst heb ik er constant voor dus ik hoop dat dit jullie een beetje oplucht, net als mij.
Xx

Verloren (17)
Ik ben verloren
Verloren in een zee van gedachten.
Ik ben verloren
Verloren in een zee van pijn.
Ik ben verloren
Verloren in mijn eigen gedachte
Ik ben verloren
Hoelang zal het nog zo zijn?

Stilte
Geen geluid, geen gepraat.
Geen gezang, geen geblaat.
Alles om je heen, eindelijk zoals je het wil.
Alles om je heen, is eindelijk helemaal stil.

Je hoofd, overlopend van gedachten, raakt eindelijk leeg.
Al de drukte weg, die zo vreselijk naar je hoofd steeg.
Helemaal alleen, eindelijk rust.
Het zou de stilte moeten zijn, die je rustig aan sust.

Maar het sust je niet, je hoofd raakt weer vol.
Die stilte, speelt geen rustgevende rol.
Het laat je juist nadenken over alles wat je zou willen vergeten.
Alle dingen ga je nu met elkaar meten.

Juist je vrienden en dierbaren maken dat je afleiding krijgt.
Juist zij maken dat al dat gedoe niet naar je hoofd stijgt.
Je moet hen juist koesteren, diep in je hart.
Maar anders blijft het alleen de nare gedachte die je continu sart.

Angst (17)
Ken je dat gevoel, het gevoel van angst?
Je hart klopt in je keel en je bent op je bangst.
De reden kan zijn een spin, rat of muis.
Het is in ieder geval zeker, voor jou is er iets niet pluis.
De angst waar ik het over heb gaat iets dieper denk ik toch wel.
Ja je kunt nu wel zeggen dat ik me aanstel,
Maar ik ben doodsbang om dierbaren te verliezen.
Dat is namelijk iets dat je niet kunt kiezen.
Mijn vrienden, familie, lief of mijn dieren.
Bluh van het idee alleen al gaan de zenuwen door mijn lijf heen gieren.
Ze kunnen overleiden of hun rol in je leven op een of andere manier verlaten.
De pijn die mij dat zou geven, is gewoon niet goed te praten.
Weet je? Ik moet gewoon niet zo lopen kniezen.
Het is toch onvermijdelijk dierbaren te verliezen.
Voor het zover is moet je genieten van wat ze je geven.
En naar een zo goed mogelijke tijd proberen te streven.

Leugens (16)
Handen vol leugens, allemaal doorzien.
Ja, blijf maar liegen als je denkt dat het werkt misschien.
Maar ik doe niet mee, je wint never nooit.
Ik geef je geen voordeel, ik raak niet verstrooid.
Want de waarheid komt boven, dat staat al vast.
En vanaf dat moment, draag ik niet meer deze last.
Nee want dan geef ik het allemaal aan je door.
Maar tot dan, sta jij 1-0 voor.

Mode (16)
Altijd het zelfde, telkens weer.
Eerst iets van spijkerstof, dan iets van leer.
Meestal merk, anders niet goed.
Gstar, Chanel, Replay houden de mensen wel zoet.
(nog niet af) 

Lastige tijden (16)
Soms gaat niks zoals je wil,
Het liefst doe je niks en blijf je heel stil.
Alles en iedereen doet moeilijk om je heen.
Had je nou maar een hart van steen.
Dan kon niemand jou nog pijn doen.
Zat je nou maar in de tijd van toen.
Een tijd waarin je vrolijk was, zonder gezeik aan je kop.
Vergelijkbaar met nu... Was die tijd echt top.
Maar ga nou niet bij de pakken neerzitten en geef je niet gewonnen.
Na een tijd van wolken en regen, komt er vast een tijd van zonnen.
Maak er het beste van, Alles komt weer goed.
Het is makkelijk gezegt maar houd gewoon moed!
Want er komen genoeg tijden ergerdan deze.
Dan lijk de tijd van nu geweldig in weze.

Het meisje in de spiegel (15)
Ik zie een meisje in de spiegel staan.
Over haar wang loopt een traan.
Ze wil zo graag iets kunnen zijn.
Dat ze niets is... Doet haar teveel pijn.
Ik wil haar helpen maar ik dat kan ik niet.
Het is namelijk iets dat zelf niet inziet.
Als ik haar denk te kennen, dan heb ik het mis.
Ze laat me steeds zien dat het toch anders is.
Het meisje verdwijnt als ik mijn kamer verlaat.
Dat meisje ben ik, denk ik dan vol haat. 

Dood (15)
Alles en iedereen waar je om geeft,
Besef dat het soms ineens niet meer leeft.
Als je het kwijt raakt, geeft het veel verdriet.
Dan zie je het nut van het leven ook niet.
Maar wanneer dierbaren je troosten als je huilt en beeft,
Besef je weerwat voor moois het leven heeft. 

Iedereen is anders (15)
Er zijn veel mensen met ziektes die er daarom "niet bij horen"
Ook al komt zo'n ziekte niet in uiterlijk naar voren.
Er wordt gezegtdat zulke mensen "anders"zijn.
Dat doen die mensen heel veel pijn.
Maar wat is nou anders? Moet je je eens afvragen.
Want je kunt wel over die mensen gaan zagen...
Maariedereen is anders, oftewel normaal.
Of je nou ziek, knap, verminkt  bent, of van een andere taal.